Μελέτη θανάτου

Δεν υπάρχει πτώση…

υπάρχει επιθυμία να βιωθεί ο θάνατος… αυτό σου προσφέρει το υλαίο πεδίο…

δεν χρειάζεται να γεμίζει ενοχές ο άνθρωπος όταν το Παν είναι Θείο Ον…

αντί για πτώση και ενοχές πρέπει να φιλοσοφήσει ο άνθρωπος και να ανακαλύψει τι του προσφέρει η ύλη..το βίωμα του θανάτου όπως ως πνεύμα η ψυχή επιθυμούσε να βιώσει…

λόγω αυτής της επιθυμίας η ψυχή απέκτησε υλαίο σώμα ώστε να φθαρθεί και να βιωθεί ο θάνατος…ο άνθρωπος είναι ένας θνητός αθάνατος

Η ψυχή του κάθε ανθρώπου μετενσαρκώνεται τόσες πολλές φορές διότι οι άνθρωποι επιθυμούν να αποκτήσουν γνώση για τον θάνατο και την φθορά.

Αυτή τους η επιθυμία γίνεται πραγματικότητα όταν αποκτά η ψυχή υλαίο φθαρτό σώμα.

Επειδή ο νους ως πνεύμα είναι αθάνατος και δεν μπορεί να φθαρθεί για να εκπληρωθεί η επιθυμία για βίωμα θανάτου η Φύση της ψυχής οδηγεί τις ψυχές σε πεδίο φθοράς και αποκτάν κάτι το οποίο μπορεί να φθαρεί… το υλαίο σώμα ώστε να βιωθεί η εμπειρία θανάτου…

Τόσες αμέτρητες χιλιάδες μετενσαρκώσεις και σπάνια ο νους εντός της ψυχής μπορεί να καταλάβει σε τι ωφελεί ο θάνατος.

Η ψυχή παραμένει με την απορία και τροφοδοτεί την επιθυμία για βίωμα θανάτου ακόμη περισσότερο.

Η επιθυμία για βίωμα θανάτου την οδηγεί σε νέα μετενσάρκωση.

Αν μια ψυχή βρεί το νόημα της ζωής και θανάτου ηρεμεί. Η επιθυμία για βίωμα θανάτου εκπληρώνεται και η ψυχή αυτή απεγκλωβίζεται από τον κύκλο των μετενσαρκώσεων διότι δεν υπάρχει πια απορία και επιθυμία για βίωμα θανάτου.

Η ψυχή τότε ελεύθερη στρέφει την επιθυμία της αλλού … σε απόκτηση άλλων γνώσεων, και δημιουργούνται νέες επιθυμίες όπως η επιθυμία για βίωμα της αθανασίας. Τότε η ψυχή ανέρχεται στα πεδία της Αθανασίας και βιώνει αυτήν ανάμεσα στους αθανάτους όπως αυτή επιθύμησε καθαρή ως πνεύμα χωρίς υλαίο σώμα…

Το ον που λέμε άνθρωπος διοχετεύει την ορμή της ζωής για να αποκτήσει γνώση βάσει των επιθυμιών του.

μέσα από αμέτρητες μετενσαρκώσεις αποκτά γνώση για διάφορα ζητήματα…. μόλις κορεστεί η γνώση των μικρότερων επιθυμιών του σχετικά με την ζωή στρέφει την απορία του προς το ερώτημα «γιατί πεθαίνω;», «τι ωφελεί ο θάνατος»… με άλλα λόγια κάποια στιγμή ο άνθρωπος ασχολείται με τις υπαρξιακές του απορίες…

Το ερώτημα γιατί πεθαίνω και φθείρομαι αδυνατεί να το αναλύσει αν δεν το βιώσει… Η φθορά που του προσφέρει ο χρόνος στην υλαία ζωή δεν δίνει ικανοποιητικά την γνώση του θανάτου…. Η ένυλη ζωή προσφέρει πλήθος άλλων γνώσεων αλλά όχι την γνώση του βιώματος του θανάτου.

Όταν πλέον ο άνθρωπος εισέλθει στις ατραπούς σκέψης στο γιατί πεθαίνω, γιατί υπάρχει ο θάνατος, ο άνθρωπος βιώνει αυτό το γεγονός και προσπαθεί να βρεί απάντηση…

Η απάντηση είναι ότι όλα τα όντα που έχουν απορία σχετικά με τον θάνατο… αποκτούν οντικό βίωμα θανάτου για να αποκτήσουν την γνώση αυτή.

Η ορμή ζωής λοιπόν χρησιμοποιείται για απόκτηση γνώσεων κατά την διάρκεια του βίου… μια από τις καθοριστικές γνώσεις που αναζητά ο άνθρωπος είναι το βίωμα του θανάτου και της φθοράς…

… εφόσον το επιθύμησε….το βιώνει για να πάρει απάντηση….

…αν δεν είναι ικανοποιητική η απάντηση που του δίνει το βίωμα του θανάτου… ξανά επιθυμεί άλλο ένα βίωμα φθοράς και θανάτου.

…αν είναι ικανοποιητική η απάντηση για το βίωμα του θανάτου στρέφει τις απορίες του σε άλλα ζητήματα εκτός του κύκλου των μετενσαρκώσεων…όπως το βίωμα της αθανασίας.

Η ψυχή έχει θνητά μέρη και αθάνατο μέρος.

Το αθάνατο μέρος είναι ο νους, οι επιθυμίες και τα συναισθήματα έχουν αρχή, τέλος και διάρκεια και για αυτό πότε αναδύονται και πότε παύουν.

Μετά τον υλαίο θάνατο οι ψυχή απορρίπτει τα θνητά της μέρη και μένει ατόφιος νους με ιδέα μόνο να επιστρέψει σε πεδίο αθανασίας.

Μπορεί ο νους εντός της ψυχής να είναι αθάνατος αλλά όταν είναι στο υλαίο πεδίο βιώνει την φθορά και τον θάνατο.

Όταν εγκαταλείψει το υλαίο πεδίο μεταβαίνει σε πεδίο που δεν υπάρχει φθορά. Αυτή είναι η επιθυμία για βίωμα αθανασίας.

Συγκρίνουμε τα δύο βιώματα… επιθυμία βιώματος θανάτου οδηγεί στο υλαίο πεδίο, επιθυμία βιώματος αθανασίας οδηγεί σε αθάνατο πεδίο.

Η επιθυμία για αιώνια ευτυχία και αθανασία πραγματοποιείται όταν η ψυχή ολοκληρώσει την γνώση της για τον θάνατο.