Η αγάπη είναι μια αρετή που αν την ασκήσουμε σε πνευματικό επίπεδο και την περάσουμε μέσα από το θρησκευτικό συναίσθημα μας οδηγεί σε Θείο πεδίο στην μεταθάνατω ζωή.
Σαν πνευματική πρακτική η άσκηση του συναισθήματος της αγάπης προς όλα τα όντα είναι παλιά πρακτική.
Βουδδισμός
“Αγάπα τον πλησίον σου σαν να είναι η μητέρα σου.”
Η ανάπτυξη του Βουδδικού χαρακτήρα και της ευσπλαχνίας όλων των όντων βασίζεται στην συμπόνια και την αγάπη. Ο Βουδδικός χαρακτήρας είναι η λεγόμενη Μποντιτσίτα.
Για να αναπτύξει κάποιος Βουδδιστής Μποτιτσίτα γίνεται με δύο τρόπους.
1) Με την μέθοδο των επτά σημείων αιτίου και αποτελέσματος
1. Αναγνωρίζοντας όλα τα όντα ως μητέρα κάποιου
2. Αναγνωρίζοντας την καλοσύνη των μητέρων όντων
3. Λαμβάνοντας την καλοσύνη τους
4. Δημιουργία του συναισθήματος της Στοργική αγάπη
5. Δημιουργία του συναισθήματος Μεγάλη συμπόνια
6. Επιθυμία για δράση μέσω της αγάπης και της συμπόνιας για την εξάλειψη της δυστυχίας.
7. Δημιουργία της Bodhicitta
2) Με την πρακτική να εξισώνεις τον εαυτό σου με τους άλλους
1. Εξισώνοντας τον εαυτό του με τους άλλους
2. Συνειδητοποιώντας το μειονέκτημα του να αγαπάς τον εαυτό σου
3. Συνειδητοποιώντας τα πλεονεκτήματα του να αγαπάς τους άλλους
4. Η πραγματική σκέψη να ανταλλάξουμε τον εαυτό μας με τους άλλους
5. Η αρετή το να δίνεις και να παίρνεις (τονγκ-λεν)
Η οπτική των Βουδδιστών να βλέπουν όλα τα όντα φυτά,ζώα,ανθρώπους ως μητέρες τους και να συνδέονται με την στοργική αγάπη του συναισθήματος της μητέρας μου έφερε στον νου την Μεγάλη Μητέρα Θεά των αρχαίων.
Η Μεγάλη Μητέρα Θεά δεν είναι η Γαία ή η Δήμητρα όπως νομίζουν πολλοί.
Στην Πυθαγόρειο Θεογονία αρχικά άρχει ο Πατήρ Θεός Νους.
Ο Πατήρ παράγει από τον Εαυτό Του το άλλο Του μισό την Μεγάλη Μητέρα Θεά.
Στην συνέχεια η Μεγάλη Μητέρα Θεά χωρίς την επενέργεια του Πατρός Θεού Νου ως Παρθένος γεννά από την ουσία της
τον Υιό Θεό Δία που είναι αυτός ο Θεός που θα προφέρει την Θεϊκή Σκέψη του Πατέρα Νου.
Καθώς ο Υιός Δίας προφέρει τις σκέψεις του Πατρός Νου γίνεται ο Θείος Λόγος που ρίχνει ως κεραυνούς τις Ιδέες στην μήτρα της Μεγάλης Μητέρας Θεάς.
Αυτή δέχεται τις κεραύνιες Ιδέες του Λόγου και δημιουργεί κάθε Ον στο Σύμπαν-Κόσμο όπως τον μετρήσιμο χρόνο, τους Θεούς, τους Δαίμονες, τις ψυχές, και τα άψυχα όντα.
Εμείς οι άνθρωποι δεχόμενοι της Θείας Θεογονίας του Πυθαγόρα, αναγνωρίζουμε ως Αγία Τριάδα το Πατήρ Νου, Μεγάλη Μητέρα και Υιό Λόγο.
Όπως αναφέρουν και τα Χαλδαϊκά Λόγια:
Παντὶ γὰρ ἐν κόσμῳ λάμπει τριάς, ἧς μονὰς ἄρχει.
Τῆσδε γὰρ ἐκ τριάδος κόλποις ἔσπαρται ἅπαντα.
Τῆσδε γὰρ ἐκ τριάδος πᾶν πνεῦμα πατὴρ ἐκέρασσεν.
Ως εμψυχωμένα όντα τρέφουμε απεριόριστη αγάπη για την Μεγάλη Μητέρα Θεά διότι Αυτή γεννά το Παν, όλα τα Όντα !
Η αγάπη αυτή συμβολίζεται σε κάθε μητέρα ον που γεννά το παιδί της, σε κάθε άνθρωπο και συμβολίζεται σε εικόνα με την Μητέρα Θεά και το βρέφος Υιό της στην αγκαλιά Της.
Αν δείξουμε σε όλα τα όντα την στοργική αγάπη της Μεγάλης Μητέρας Θεάς έχουμε παρόμοια οπτική με την Μποντιτσίτα των Βουδδιστών !
Ευδαιμονείτε !
Τανύπτερος 