ΣΑΛΟΥΣΤΙΟΣ ΠΕΡΙ ΘΕΩΝ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΥ

Ο Σαλούστιος ήταν ένας συγγραφέας του 4ου αιώνα, φίλος του Ρωμαίου αυτοκράτορα Ιουλιανού. Έγραψε μια πραγματεία με τίτλο Περί Θεών και Κόσμου, ένα κατηχητικής φύσεως εγχειρίδιο για την ελληνική θρησκεία του 4ου αιώνα.

Tο έργο του Σαλούστιου οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε αυτό του Ιάμβλιχου από τη Συρία, ο οποίος συνέθεσε τον Πλατωνισμό με τον Πυθαγορειανισμό και τη θεουργία, όπως επίσης και από τα φιλοσοφικά έργα του Ιουλιανού. Η πραγματεία του είναι αρκετά συνοπτική και γενικά αρκετά ελεύθερη από εκείνες τις εκτενείς μεταφυσικές θεωρίες των νεοπλατωνικών κειμένων. Ο σκοπός του είναι «να αποκρούσει τις συνήθεις επιθέσεις της χριστιανικής πολεμικής» μπροστά στην αναπτυσσόμενη υπεροχή του Χριστιανισμού και «να απαντήσει στη θεολογία με θεολογία».

Η ακριβής ταυτότητα του Σαλούστιου είναι αβέβαιη. Μερικοί τον ταυτίζουν με τον Φλάβιο Σαλούστιο, ο οποίος ήταν πραιτοριανός έπαρχος της Γαλατίας από το 361 έως το 363 και συνάδελφος του Ιουλιανού ως ύπατος το 363, ενώ άλλοι τον ταυτίζουν με τον Σατουρνίνο Σαλούστιο Σεκούνδο, έναν αυτόχθονα Γαλάτη που ήταν πραιτοριανός έπαρχος της Ανατολής το 361.

«Επιτάφιος Αδώνιδος» του Βίωνος

Αδώνια

Τα Αδών(ε)ια ή Αδώνια μυστήρια ήταν ετήσια γιορτή σε ανάμνηση του θανάτου και της ανάστασης του Άδωνη σε όλες σχεδόν τις πόλεις της Αρχαίας Ελλάδας. Ο θάνατος και η ανάσταση του Άδωνη είχε σχέση με τον ετήσιο κύκλο της βλάστησης και της καρποφορίας. Η διάρκειά τους ποίκιλλε: αλλού κρατούσαν δυο, τρεις ή και εφτά ημέρες, ενώ δεν εορτάζονταν παντού την ίδια εποχή του έτους.

Αρχαία Γιορτή

Οι πρώτες ημέρες της γιορτής (αφανισμός) ήταν πένθιμες. Οι γυναίκες, που μόνο αυτές έπαιρναν μέρος στη γιορτή, είχαν την επιμέλεια της κηδείας του θεού και θρηνούσαν το χαμό του. Μετά με λυμένα μαλλιά και γυμνόστηθες γυρνούσαν στους δρόμους περιφέροντας κέρινα και πήλινα ομοιώματα του θεού και έψελναν πένθιμους ύμνους με τη συνοδεία αυλού γίγγρα. Το πρωί της επόμενης μέρας, πετούσαν ομοιώματα του θεού σε πηγές ή σε ποτάμια. Μετά την πάροδο των πένθιμων ημερών, οι πιστοί γιόρταζαν με οργιαστική χαρά την ανάστασή του (εύρεσις) με χορούς και πλούσια γεύματα.

Ως Αδώνια ή Αδωνίδια ήταν γνωστοί και οι θρήνοι που ψάλλονταν για τον Άδωνη κατά τη διάρκεια των εορτών, όπως ο «Επιτάφιος Αδώνιδος» του Βίωνος που έχει διασωθεί.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B4%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%B1

ΟΡΦΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΜΗΡΙΚΟΙ ΥΜΝΟΙ

Παρακάτω μπορείτε να κατεβάσετε σε μορφή ebook pdf τους Ορφικούς και Ομηρικούς Ύμνους στο αρχαίο κείμενο και σε νεοελληνική απόδοση.

ΟΜΗΡΙΚΟΙ ΥΜΝΟΙ ΑΡΧΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

ΟΜΗΡΙΚΟΙ ΥΜΝΟΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ

ΟΡΦΙΚΟΙ ΥΜΝΟΙ ΑΡΧΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

ΟΡΦΙΚΟΙ ΥΜΝΟΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ

Δωρεάν Πνευματικά Βιβλία

Παρακάτω μπορείτε να βρείτε διάφορους συνδέσμους για ΔΩΡΕΑΝ βιβλία ωφέλιμα για την ανάπτυξη της πνευματικότητας σας.

Καλό διάβασμα !!!

The Stele
Home Page of The Omphalos
http://opsopaus.com/OM/

Biblioteca Arcana
http://opsopaus.com/OM/BA/index.html

Internet Sacred Texts Archive
https://www.sacred-texts.com/

Holly Books
https://holybooks.com/

 

 

Δωρεάν βιβλίο… Η Γιόγκα των Ονείρων !

Ένα δωρεάν βιβλίο της Βουδδιστικής παράδοσης σχετικά με το συνειδητό ονείρεμα.
Πνευματικές τεχνικές για να βιώσουμε το συνειδητό ονείρεμα και προτάσεις για πνευματική άσκηση κατά την διάρκεια του ονείρου.

https://www.shambhala.com/the-tibetan-yogas-of-dream-and-sleep-2405.html

Θιβετανική Γιόγκα του ονείρου και του ύπνου

Θιβετανική Γιόγκα του ονείρου και του ύπνου

https://selfdefinition.org/tibetan/Tenzin-Wangyal-Rinpoche-The-Tibetan-Yogas-Of-Dream-And-Sleep.pdf

Γιατί ο Εωσφόρος είναι ο «κακός»…

Πραγματικά δεν το πίστευα όταν το διάβαζα….

Ο πλανήτης Αφροδίτη ονομάζεται το άστρο της αυγής ή Αυγερινός. Οι αρχαίοι Έλληνες τον ονόμαζαν Εωσφόρο διότι ήταν το άστρο που έφεγγε ακόμη μέσα στο φως του ήλιου κάθε πρωί.

Έτσι οι αρχαίοι Έλληνες τιμούσαν τον Εωσφόρο ως αυτόν που φέρνει το φως και είναι πρόδρομος του ηλιακού φωτός.

Το ίδιο έκαναν και άλλοι πολυθεϊστικοί λαοί όπως οι Βαβυλώνιοι κτλ.

Από τα παραπάνω φαίνεται ο θαυμασμός του ανθρώπου προς την φύση που θεοποιούσε και σεβόταν κάτι σαν ένα απλό άστρο στο ουρανό.

Όμως υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Στους Εβραϊκούς μύθους αναφέρει πως οι Εβραίοι δεν είχαν και τις καλύτερες διαθέσεις για τον Εωσφόρο διότι αφενώς δεν θαύμαζαν την φύση και αφετέρου δεν θα τιμούσαν έναν άλλο πολυθειστικό Θεό ειδικά των Βαβυλωνίων.

Η επίσημη όμως Εβραϊκή μυθολογία θέλει το πρωινό άστρο ως επαναστάτη του φωτός και όχι ως αυτόν που φέρει το φως. Και γιατί επαναστάτη; Διότι κατά την Εβραϊκή μυθολογία ο ήλιος που ήταν δημιούργημα του Γιαχβέ έδινε το φως και το πρωινό άστρο της αυγής ακόμη εφεγγε ενώ όλα τα άλλα αστρα της νύχτας είχαν σβήσει. Το φως του επαναστάτη Εωσφόρου ήταν μικρό, ισχνό και ανεπίτρεπτο σε σχέση με αυτό του ήλιου.

Κάτω από αυτήν την λογική ο Εωσφόρος πήγενε κόντρα στον ήλιο και ήταν ένας επαναστάτης με δικό του ισχνό φως.

Αυτή η Εβραϊκή θέση δαιμονοποίησε τον Αυγερινό σαν τον επαναστάτη του Θεού και έτσι από το σημείο αυτό ο Εωσφόρος ήταν ο αποστάτης άγγελος που πήγενε κόντρα στο θέλημα του Θεού.

Ενώ λοιπόν οι υπόλοιποι λαοί λατρεύαν τον ερχομό του φωτός οι Εβραίοι δημιούργησαν τον επαναστάτη του φωτός.

Όταν διάβασα αυτήν την εξωφρενική άποψη δεν μπορούσα να πιστέψω πώς η Εβραϊκή ψυχή θεωρούσε ως δαίμονα τον Εωσφόρο.

Αυτήν την ιστορία και άλλες πολλές μπορείτε να την βρείτε στο «Εβραϊκοί μύθοι, των Ρόμπερτ Γκρέιβς,και Ράφαελ Πατάι«